خبرگزاری «حوزه»، متن حدیث را از کتاب الکافی منتشر می کند.

عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ إِذَا خَطَبَ الْإِمَامُ يَوْمَ الْجُمُعَةِ فَلَا يَنْبَغِي لِأَحَدٍ أَنْ يَتَكَلَّمَ حَتَّى يَفْرُغَ الْإِمَامُ مِنْ خُطْبَتِهِ وَ إِذَا فَرَغَ الْإِمَامُ مِنَ الْخُطْبَتَيْنِ تَكَلَّمَ مَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ أَنْ تُقَامَ الصَّلَاةُ.

امام صادق (علیه السلام) فرمود: موقعى كه امام جمعه خطبه مى ‏خواند، شايسته نيست احدى لب به سخن بگشايد تا خطبه تمام شود. بعد از آن كه هر دو خطبه پايان گرفت، سخن گفتن مانعى ندارد، تا موقعى كه نداى قد قامت الصّلاة بلند شود.

الكافي، ج‏3، ص: 421